یادداشتی به مناسبت سالروز شهادت سیدمرتضی آوینی، علمدار سینمای اشراقی و راوی راستین مقاومتاز سوی محمدعلی شجاعی فرد، قائم‌مقام دبیر هجدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت
بیستم فروردین، نه فقط یک تاریخ در تقویم، که نشانی است از پرواز مردی که قلم و دوربین را به سلاح حق بدل کرد؛ مردی که در روزگاری که تصویر می‌توانست فریب باشد، آن را به زبان حقیقت بدل ساخت. سیدمرتضی آوینی، شهید اهل قلم و علمدار سینمای اشراقی، نه‌تنها در قامت یک هنرمند، که در جایگاه یک متفکر، فیلسوف و مجاهد عرصه رسانه، بر تارک تاریخ فرهنگی انقلاب اسلامی می‌درخشد.
شهید آوینی، با نگاهی برخاسته از ایمان، تقوا و معرفت، به سینما جان بخشید و آن را از سطحِ صرفاً نمایشی، به ساحت اشراق و حقیقت‌جویی رساند. او بر این باور بود که هنر باید آینه‌ای باشد برای تجلی نور، و سینما، اگر در خدمت انسانِ متعالی قرار نگیرد، به ابزار غفلت و انحراف بدل خواهد شد. به همین دلیل، او را باید پیش‌قراول و نظریه‌پرداز سینمای متعهد و متفکر انقلاب دانست؛ سینمایی که در پی شهرت و زرق و برق نیست، بلکه در جست‌وجوی حقیقت و معناست.
آنچه شهید آوینی در مجموعه مستندهای ماندگار «روایت فتح» خلق کرد، فقط بازتابی از میدان‌های نبرد نبود، بلکه تلاشی بود برای ثبت و انعکاس چهره‌ی باطنی و معنوی دفاع مقدس. او با نگاهی عاشقانه و درونی، سربازان گمنام خدا را تصویر کرد؛ کسانی که در سکوت خاکریزها، بلندترین فریادهای توحید را سر دادند. نگاه او به رزمندگان، نگاهی شهودی و عارفانه بود؛ نه صرفاً به عنوان قهرمانان نظامی، بلکه به‌مثابه سالکان طریق حقیقت و بندگی.
در آستانه برگزاری هجدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازگشت به تفکر و مشرب فکری شهید آوینی هستیم. در دورانی که جهان در هیاهوی رسانه‌ای و تصویرهای جهت‌دار گم شده، سینمای مقاومت باید همچنان صدای مظلومان، فریاد حق‌طلبان و آیینه‌ای از کرامت انسانی باشد. این مهم، جز با تأسی به مسیر و میراث شهید آوینی میسر نخواهد شد.
او نه‌تنها در روایت‌گری، که در فلسفه‌ی هنر و سینما نیز پیش‌گام بود؛ تفکری که امروز می‌تواند پایه‌گذار تمدن‌سازی رسانه‌ای در تراز انقلاب اسلامی باشد. سینمای آوینی، سینمای «نور» است؛ سینمایی که از دل «فکه» و «شلمچه» عبور کرد تا به «قدس» و «کربلا» برسد؛ سینمایی که واقعیت را آنگونه که هست نمی‌نمایاند، بلکه آنگونه که باید باشد، تجلی می‌دهد.
ما، در مقام خادمان جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، خود را وام‌دار این شهید عزیز می‌دانیم؛ شهیدی که مرز میان هنر و حقیقت را شکست، و با خون خود، مهر تأییدی بر راهی زد که با قلم و دوربین آغاز کرده بود.
در این روز بزرگ، با دلی آکنده از اندوه و افتخار، بار دیگر به روح بلندش درود می‌فرستیم و عهد می‌بندیم که پرچم هنر متعهد و سینمای حقیقت‌گرا را همچنان افراشته نگاه داریم.
سلام بر آوینی، سلام بر روایت فتح، سلام بر سینمایی که تا همیشه بوی آسمان می‌دهد.
